کد مطلب:36177 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
«زشت ترین ظلمها ظلم به ضعیف و ناتوان است» كلا ظلم در مورد هر كسی كه باشد قبیح و زشت است ولیكن همه جا و نسب به هر كسی یكنواخت نیست و گاهی ظلم و تعدی، بسیار قبیح و ناپسند است و زشتی و زنندگی آن به نهایت رسیده و وجدانهای بیدار از آن متنفر و بیزارند. مانند جائی كه انسان ناتوانی مورد ظلم و احجاف قرار بگیرد. ظلم به كسیكه نمی تواند از خود دفاع كند و قدرت احقاق حق خود را ندارد، راستی كحه زشت و قبیح است. لذا فرضا انسان آلوده به ظلم شود باید بكوشد كه بكلی از این نوع از ظلم بر كنار باشد. این كلام مبارك حضرت امیر بفرزندشان امام حسن علیهماالسلام انسان را به یاد وصیت حضرت امام حسین به فرزندشان امام زین العابدین علیهماالسلام می اندازد. امام باقر علیه السلام می فرماید چون حالت احتضار پدرم علی بن الحسین علیه السلام فرارسید مرا به سینه خود چسبانید سپس فرمود: ای فرزند من تو را وصیت می كنم به چیزی كه پدرم به هنگام وفات، مرا بدان وصیت كرد و آنچنان كه ذكر می كردند پدرشان وی را بدان وصیت كرده بود، فرمود: «یا بنی ایاك و ظلم من لا یجد علیك ناصرا الا الله»[1]. «ای فرزند عزیزم بپرهیز از اینكه ظلم كنی درباره ی كسی كه ناصر و یاری برای مقاومت در برابر تو جز خدا ندارد». این كلام مبارك، عاقبت خطرناك ظلم و ستم به افراد ناتوان را یاد آوری می كند.
(و ظلم الضعیف و افحش الظلم)